Yollarına anılarımı serdim Dicle ‘nin…
Uzak dağ köyleri,
Yalnızlığımı üflüyordu çoban kavalında.
Bu senede yoksulluk tütüyordu bacamızda;
Can çıkar;
Umut terk etmezdi bedenimizi
Barut kokusu gecelerde,
Sarıldık çocukluğumuza.
Sonra, damdan düşerdik.
Sevdalarımız, gözlerimiz kadar karaydı,
Silvan’ da yoğurt satar,
Acı doldururduk yırtık ceplerimize.
Hiç olmadı, kitaplarımız, uçurtmalarımız…
Hayat, sayfa sayfa okuyordu canımıza.
Kayıt Tarihi : 17.2.2007 13:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Teşekkürler ederim, iyi bilirim oralardaki yaşamı.
TÜM YORUMLAR (2)