Diyarbakır-31 Şiiri - Sinan Karakaş

Diyarbekir küçeleri,
Buluşturur niceleri,
Direklerde kandil yanar,
Aydınlatır geceleri,

Diyarbekir Ergani'ye,
Dışarı çıkmışsın niye,
Hasretinden aklım uçtu,
İnan ki döndüm deliye,

Diyarbekirden Çınar'a,
Selamımı saldım yar'a,
Sende mi beni terk ettin,
Talihim olmuş kapkara,

Diyarbekirden Haniye,
Herkes muhtaçtır sevgiye,
Bu hasretlik öldürecek,
Seviyorum diye diye,

Liceden yeni gelmişem,
Herkesten de çok sevmişem,
Ben de tüm sevenler gibi,
Çok ağlamış az gülmüşem,

Lice'den Fis ovasına,
Dönüşte Fis kayasına,
Sevenler ölüp gitsede,
Kimse bakmaz gözyaşına,

Diyarbekirden Eğil'e,
Ordan geldik kelek ile,
Bilirim ki beni sevmez,
Sevdim onu bile bile,

Ergani Piran arası,
Yaram gurbetlik yarası,
Öyle bir güzel gördüm ki,
Gözleri kömür karası,

Diyarbekirden Silvan'a,
Gerek yok gitmeye Van'a,
Evet deseydi sevdiğim,
Başım değerdi tavana,

Hazro'da durdum bir zaman,
Harman yerinde toz duman,
Diyarbakıra gitmezsem,
Bil ki halim olur yaman,

Kulp'tan uzağa gitmedim,
İnan ki yerden bitmedim,
Gönlümden çektiğim kadar,
Hiç bir şeyden ben çekmedim,

Çermikte havuza girdim,
İyileşsin dedim derdim,
Tam havuza girecekken,
Yarimi geçerken gördüm,

Çüngüşten Karakayaya,
Biraz atlı biraz yaya,
İnsanan kendi yuvası,
Değişilmez bin saraya,

Kayapınara gelmişem,
Ben yarimi özlemişem,
Diyarbekir senin gibi,
Hiç bir yeri sevmemişem,

Siverek'e gidecagam,
Savık sular içecagam,
O kız benı sevmese de,
Ben o kızı sevecagam,

Ah diyarım Ah diyarım,
Parçalandım oldum yarım,
Başka bir yeri sevemem,
Ancak sensin benim yarim.