kötülüğü kekelerken günün yayılması umutsuzluğunda
ölümü hecelemeyi göze alır ürkek kuşları son çocukluğunun
sakalları yaşlı bir aynanın karşısında kendini anlamsızlaştırırken
macerasızlığın kendini kötü ve önemsiz hissetmesi
şimdilerde anarşist bir savurganlığa mahkumlaşır
bütün savunmalar ara geçişlerde
ölümle yaşam arası ama yaşamak değil bunun adı
Kan ter içinde gece
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Devamını Oku
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Şiir dendiğinde İmge denir ama imgelem unutulur ,Yaşarken bulunduğumuz noktaya gelişimizdeki kendi sorumluluğumuz gibi. Ve biz biz olmaktan şiir kendisi olmaktan çıkar sayfalar arasında köşe kapmaca oynarken.
Şiir okudum teşekkür ederim.
Saygıyla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta