Divaneye çevirdin Şiiri - İsa Yıldıran

Gelişinle mamur ettin bağımı,
Gidişinle viraneye çevirdin,
Yanında bayram eden aklımı,
Yokluğunda divaneye çevirdin.

Görünce seni oluverdim şaşkın,
Kalbime sığmaz kanım şimdi taşkın,
Bak yüreğime nasıl işledi aşkın,
Beni bu dünyada biganeye çevirdin.

Hani sen bu gönül işinde çıraktın,
Ne yabancım oldun ne de ıraktın,
Uçup gittin yine, yalnız bıraktın,
Gel gör beni harabeye çevirdin.

Bahçemizde açan güller solunca,
Bağımızı kıymet bilmez yolunca,
Her yanımız münafıkla dolunca,
Bülbül gibi figaneye çevirdin.

Aynı hamurdan yoğrulmuşuz ikimiz,
Çözülmez kördüğümdür ipimiz,
Acılarla kan ağlarken içimiz,
Sabır denen, bahaneye çevirdin.

Annesin, eşsin, muhteşemsin gözümde,
Türkü oldun, şiir oldun sözümde,
Sultan olup otağ kurdun özümde,
Şu gönlümü kaşaneye çevirdin.

Düşman değil ben kendime ilendin,
Secdelerde dualarla bilendim,
Hak katından devalarım dilendim,
Bu garibi şahaneye çevirdin.

İSA YILDIRAN