Divan Şiiri Gönlü Götürdüler Terki Diyare

Benim çektiimi kimseler bilmez iken dedileri naçare bu;
kaç harf ile anılır bir tekevvl ile bir kul biçare bu
Halbuki benim kimseye görünmeyen kendimce figanıma fayda ararken
Nadir bir ot dalına saklanmış mahlukta ki görüntüye öyle taat ettim ki
Sandım ki benim dünyada ehil olmaya çare bu.
Ben o dalda nefes alan bir kavmin mensubuyum, öylemi acaba dünya yüzünde
Amma belki hakikattir ki, semada bir yede saklanan küsare bu.
nice bin dal arasında bulunmaz olmuş beşer alem aramayla desem de ,
Belki mübalağa olur da denir ki bir beyza buketinden kalan sare bu
Ben mi o alemde ona benzer gibi ondan boyluyum
Cihana el versem de zemheride el çeker de ondan dır ki, bir gönülde yare bu
Furkanım yetmez oldu da sırrına ermedim o bir dalın şavkına
Belki bir güzellikten geri kalan bir uzatılmış çiçek gibi dare bu
Öyle sanlar gördüm de, yinede ona hayranlıktasn bitap oldum, bahri kıyısına srüklenmiş gibi sefaiden ,
Dura dura çıka geldi bir vecd anı nda karşıma kaç kere bu
Her sefayı derde deva sanıpta gulgullerle hakka tuğyanı marifet yüklü zahirde mekkare bu
Ezelin zeyline dalmış gidiyorken nefsin mköervanına sarılan gönül
Bin türlü azabı elimin elinde esaret ten prangalar çürümüş gibi ,
Şadolurmu bilinmez
Hazin bir hava içinde ağlalama bultlar gibi o rahmettir ki niyet ile gönlümü mahküm ederek aldılar şimdi sürgün oldu terki diyare bu
Enver nver