Divan Şiiri Benim Yüzümden

Ey can nice mihnetim çektin, ateş kavminin zümerasında tuğyana uradın, benim yüzümden
sana vediğim bir yadigarda, yar vefa bulmadı benim yüzümden,
Aşkare sandıım bir yeşil dalda bir kuru budak,
Dua ettim bahar geldi, bir sabah çiçeklendi, o dal benim yüzümden,
Benim çilem her zaman gadir bilmez feleğin zulmetinden,
Şu dünyaya çıkan yolum, bir yamaca gölge veren sedir yüzünden,
Dal budaklar açılmış,, sırrı esrarında olmuş bir sadak
Sarmaş dolaş her budak, bazen sadık yar olur, benim yüzümden,
Görünmeye muhtaç olmuş gibi yıldızlar amma göstermiyor geceler mehtabın sadrı yüzünden ,
Cebri olmuşsa o nazar illaki mehtabın gitmesi sehere doğru ufukların sadrı yüzünden
Kenan diyarına giden kervanda bir dal istesem de gösterseler bana İbrahim'in gül bahçesini,
Senki ey zulmete tahammül gösteren can! Çokça özrüm var desemde mahcura reva bulur benim yüzümden,
O zaman gönlümde tutuşur kuru dallar, benim yüzümden
"Şeddat'ın, şedidi yakışır gömlek gibi" Desem, feveran eder benim yüzümden,
Firavun ehline desemki; geçme karşıya denizler kavuşunca olursun helak,
Hangi çirkine güzeli emsal veryim, İki direkli bir sal vereyim Nil'e desem nehre düşen kimi benim yüzümden,
Benden fakir fukaraya mallar vereyim,Kimi bakar kalır yetiremem benim yüzümden,
Sen bari yarini bul k,i gönlüm, yolun düzelsin benim yüzümden,
Niyazım öyledir ki, gülüzar bağında turnalar ile bülbül şakısın,
Berzahı alemde görmek isterim, o saadeti benim yüzümden,
Enver Ünv er