Soramaz İnsan Şiiri - Mehmet Şahan

SORAMAZ İNSAN

Biri kanatırken sever derini,
Acısını dışa vuramaz insan!
Biri kanatırken sever serini,
Acısını dışa vuramaz insan!

Biri sessiz sessiz batar tenine,
Biri rayihasın katar genine!
Biri ihtirasın satar kalbine,
Acısını dışa vuramaz insan!

Biri yarasını el ile yoklar,
Biri darasını yel ile yoklar!
Biri karasını sel ile yoklar,
Acısını dışa vuramaz insan!

Gönül badesini içer sanırsın,
Yürek vadesini biçer sanırsın!
Kalbin ladesini geçer sanırsın,
Acısını dışa vuramaz insan!

Pîr-i Fânî der ki; dilde kıvrılsa,
Sevginin yeliyle külde savrulsa!
Aşkın ateşiyle gülde kavrulsa,
Acısını dışa vuramaz insan!

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNÎ)
07.08.2025 – KAPAKLI