Durup durup ta bazen Kendimi seni unuttuğuma inandırmaya çalışıyorum. Vefakar ama anlayışsız dostlarıma, Yalanlar söylerken unuttuğuma dair... Hatta öylesine başıboş şiirleri bile Sana yazmayışım sebebiyle Kelimelerin hüznünü duyuyorum. Avare, yalnız ve amaçsız dolaşırken Hiç bilmediğim yerlerde... Yada en şen olduğum zamanlarda bile, Bir an, Hiç hesapsız, Bir şimşek gibi parlayıp beynimde Gizli bir diş ağrısı gibi sızlıyor özlemin Taa içimde. 03,02,1995
Osman Karadağ 1Kayıt Tarihi : 4.4.2012 01:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (8)