Ey kalbimin ıssız gecelere açılan kapısı,
Küller içinden doğacak güneşi bekle.
Çünkü her karanlık
Kendi ışığını rahminde taşır.
Toprak suskun görünür,
Ama altında gizli bir çağrı vardır.
Her kök, göğe doğru yürürken
İlahi bir sırrı fısıldar yapraklara.
Ey insan,
Sen de unutma:
En ağır taşın bile
Yükü bazen hafiftir,
Bir gül saklıdır zamana karşı.
Ve bil ki,
Yıkıntıların ortasında yükselen
O ince umut,
Bir gün diriltir yılgın yürekleri
Ve gökyüzü yeniden açılır
Karanlığın çaresiz direnişiyle.
Kayıt Tarihi : 5.9.2025 10:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!