Diriler anlamaz Şiiri - Erdem Öztürk

Yarın belki ben geleceğim,
saçlarımda toprak kokusu,
ceplerimde birkaç kırık yıldız.

Radyoda hâlâ eski bir şarkı çalar,
senin sevdiğin.
Ben, öldükten sonra da dinledim o şarkıyı.
Biraz ağladım,
biraz ütü yaptım,
biraz Tanrı’yla konuştum.

Kapını çalarsam korkma,
ışıkları yak,
Üzerine siyah bir sabır geçir,
pencereye çık,
beni tanırsın rüzgârın saçını karıştırışından.
Ben oradayım.
Gözlerim hâlâ açık.
Biraz ölü,
biraz seni özlemiş halde.

Ölüm, seni sevmekten daha kolaydı inan.
Çünkü sen hayattın,
ama ben,
çoktan unuttuğun bir masal kahramanı.

Bir ara aynaya bak,
benim gülüşüm kalmıştır kenarında.
Bir ara ağla,
benim gölgem iner kirpiklerine.

Ben seni orada bıraktım,
bir fincan kahve gibi,
soğusun diye.
Ama ne sen içtin.
Nede ben döndüm.

Şimdi kapındayım,
ellerimde un,
saçlarımda nergis kokusu.
Yarı ruh, yarı adamım,
ölmüş ama hâlâ seni seven biri.

Yarın belki ben geleceğim.
Sakın gülme.
Bir ölü,
bir ömrü sevmeye devam eder bazen.