Direniş Şiiri - Aysude Gül

Bir tarafda insanlar huzurun doruklarında yaşarken,
Bir taraf ızdırap, acı, yanğın içinde.
Çekilen çileyi, mutsuzluğu göz ardı edip, etrafa gülücük dağıtıyor,
Sorsan dünyanın en mutlu, mesut, bahtiyar
İnsanı.
O kadar güzel öğrenmiş yaralarını gizlemeyi,
Hiç kimse neler çektiğini, feryadını, kalbinin kırıklarını anlamıyor.
Her defasında gönlüne yeni tohumlar ekiyor, esirgeyip koruyup boy verdiriyor,
Biri gelip kökünden söküp avuçlarına bırakıyor.
Yılmadan her defasında baştan başlıyor,
Yeniden, yeniden.
Yorulduğunu, dermanının kalmadığını bilse de, yılmıyor.
Her şeyin geçici olduğuna o kadar inandırmış ki kendini,
Direnmek olmuş amacı,
Azim ve umut içinde bir bekleyiş,
Birinin anlayıp dinleyeceğini düşünerek sabır gösteriyor.
Ey insanoğlu!
Pes ettiği anda, gözünün hiçbir şey görmeyeceğini biliyor.
Varolduğunu kanıtlamak için herkese kafa tutuyor, yaşamaktan asla yılmıyor.