Dinmeyen Şiiri - Elif Eylül 2

Koskoca bir sevdayı taşımak yüreğimde
İnce bir sızıyla uyanmak her sabah sensiz bu şehirde
Tutkunun kızılında yok etmek düşleri
Zamansız bir hayale dalmak, çığırtkan bir yalnızlığın ortasında…
Susmak, asırlarca…
Susmak, o dayanılmaz sancıyla
Koskoca bir ömrü tüketmek,
Özlemin en koyu yerinde, vurulmak yeniden
Yeniden dayanılmaz bir güne başlamak,
Alabildiğine sensiz…
Sol yanımdaki sırrım, ebedi aşkım,
Bir ömür tutkusunu içimde yaşadığım
Dinmeyen bir sızısın benim içimde
Tükenmeden kendi kendini körükleyen
Acını da seviyorum ben seni de
Her tezat sana çıkıyor benim evrenimde
Senden kaçtıkça sana uzanıyor yüreğim
Sana her gelişimde “dur” diyor beynim
Sana uzanıyor ruhumun kaldırımları
Sana çıkıyor içimdeki tüm çıkmaz sokaklar
Hiç geçmediğin yollara bakıyorum
Şimdi diyorum, şimdi şu anda
Yanı başımda olsa yeniden
Tüm suskunluklarımı haykıracağım ben!
Sonra da susacak bu yüreğim ebediyen
Sen kalacaksın geride,
Yaşanmamış bir hayatın mecalsizliği ile…
Muhasebeler yaparken beynin geçmişinle
Eksilerek yaşayacaksın benim gibi sen de
Ve bir gün kapandığında perdeler
Geride kalacak tüm anılar…
Özlemle kucaklaşacak belki ruhlarımız
Mahşer günü o yangın yerinde…
…..
Sen sevgili;
Eksik bir kadın bıraktın geride
Ben hala taşıyorum seni, eksiltmeden içimde…

Gülşen ÖNCEL BOSTANCI