Dinle... Şiiri - Neslihan İşler

Bak yine gözlerin dalmış
Gitmişsin taa bilinmezlerine.....
Biliyorsun aslında tüketmek istemiyorsun
Ama ruhun coskusunu kaybetmiş birkere
Aslında özlüyorsun fulyaların kokusunu
Her kapı calındığında ya da telefon sesi duyduğunda
Bekliyorsun......
Ama sende kendini inkar ediyorsun,,,
En sevdiği oyuncağı kırılan bir cocuğun gözleri ile bakıyorsun
Bir daha parçalara toplayamacakmış gibi....
Duyduğun herşeyde dokunduğun herşeyde hissediyorsun
Geceleri aniden uyandıran karanlıktan ürküten yanlızlığın
Aslında sende ne olduğunu biliyorsun özleminin
Belki herşey hiçbirşey olmuşken gittiğinde
Oyuncağının bir parçasıda onunla gitti
Sende gitmesine izin verdin aslında
Şimdi ruhundaki esintilerde bundan
Tamamlanamayan yanına ağlıyorsun
Ve yarım kalan herşeye lanet ediyorsun...
Ateşe bakan gözlerle bakıyorsun aynadaki görüntüne
Seni yaşayan ölüye dönüştüren giderken onda bıraktığın
Artık itiraf et kendine başarırsın sandığın yanlızlığın
Ayrılığın soğuk nefesinde boğuyor seni....
Evet omuzların düşmüş yorgun savaşçı gibisin
Her yaptığında dibe çöküşünü hızlandırmak sadece
Aslında en büyük başarısızlığın inkar ettiğin duyguların
Veda ettiğini sandığın herşey sürükleniyor senle
Dur ve dinle bu müziğin sesi belki yeniden getirir seni kendine
Biliyorum ki aslında hiç kesilmedi sesi
Sen zor olan yolu seçtin her seçimin bir kaçış gibi...
Dur ve dinle ruhundaki fırtına yüreğindeki özlem son bulsun
Kaçmak yorar insanı yaşlandırır zamansız

Dinle.........

YÜREGİNE BİR ŞANS DAHA TANIMA ZAMANI....