Dilsiz intizâr. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Sessiz çığlımı duymayanlara,
Nasıl duyurayım ah-ı zarımı.
Bir selamı dahi kıymayanlara;
Lazımsa al dedim şah damarımı.

Felek Gülşen ime hasreti ekti,
Gonca gül yerine zakkumu dikti.
Başıma dağların dumanı çöktü;
Hazana erdirdi nev baharımı.

Can dedim canımda cana inandım,
Merhamet edermiş aşk diye kandım.
Vuslatı hazanda bulurum sandım;
Ağlattım hep gönlü tarumarımı.

Yanarken körükle koşanı gördüm,
Aldırmadım yine hal hatır sordum.
Her dem dost bağına desturla vardım;
Düşünmedim asla kisb-u kârı mı.

Dost dedim zehir i sundular içtim
Taşa tohum ektim gam hüzün biçtim.
Dert alıp dert satan bir dükkan açtım,
Felek ile kurdum kâr pazarımı.

Dedim işte canım alın bitirin,
Çektiğim acıyı sona yetirin
Sökün yüreğimi benden götürün,
Alın en kıymetli Bergüzârımı.

Kurban olduklarım kurban ettiler,
Etem-i yi bir kenara attılar.
Bir başıma koyup çekip gittiler;
Duymadılar dilsiz intizarımı.

12.12.2013.ANKARA.