Dilsiz Güzeller Şiiri - Oktay Güvener

Doğanın renkleriyle dans eden çiçekler,
Gökyüzüne uzanan zarif eller.
Güzellikleriyle gönlümüzü coşturan,
Doğanın armağanları, büyülü varlıklar…

Papatyalar beyazın masumiyetini taşır,
Menekşeler morla ruhlara huzur saçar.
Lal olur dilimiz bu renkli dünyada,
Narince açan güller, aşka çağırır bizi yavaşça.

Laleler kırmızının ateşini yansıtır,
İnci gibi damla damla süzülürken yağmur.
Sarı güller gülümsemeye davet eder,
Ve zambaklar beyazın saflığına tanıklık eder.

Papatyaların arasında süzülür sümbüller,
Beyaz, sarı, mor ve pembe tonlarında.
Orkidelerin zarif dansı başlar ardından,
Renklerin büyüsüne kapılırız hepimiz bir anda.

Gül goncaları açar gizemli bir hikâyeyle,
Kırmızı, pembe, beyaz ve turuncunun göz kamaştırdığı.
Papatyaların etrafında pervane olur kelebekler,
Ve çiğdemlerin kokusuyla huzur buluruz baharda.

Pırıl pırıl süzülür şelalelerin suları,
Mavi gökyüzünde yansıyan yeşilin bin bir tonu.
Lavanta tarlaları morun büyüsünü serer,
Ve güllerle bezenmiş bahçeler gönüllere huzur verir.