Dilruba Şiiri - İsmail Uzun 2

Dilruba

Adına takıldım, sözlerini duydum da yandım,
Hayaldin, bir de baktım ki, yokluğuna uyandım.
Seni benden alan kim, kimin hakkı var?
Bilmezler mi, sensiz yüreğimde fırtınalar?
Kara kışta gözlerinin sıcağında ısındım,
Sesin, o sesinle diyardan diyara taşındım.
Yeryüzünde benzer bakışı olmayanım nerdesin?
Bağrımı delip geçen, beni benden eden yeldesin.
Sana umut bağladım olmadı, seni anmayacağım,
Yalnız da kalsam kuyularda, yanıma almayacağım.
Bu yüreğe ne yaptın, ne zaman girdin DİLRUBA?
Nasıl bir anda bağladın, gönlümü çeldin DİLRUBA?

Geceler uzun, geceler zor, karanlık,
Bir çift gözde umut buldum bir anlık,
Uykuyu unuttum o gözleri hayal ederek,
Yükü çekilmez kıldı, hasretin sırtıma binerek.
Akreple yelkovan birbiriyle yarışıyor,
Yalnız kaldım, ruhum kötülere karışıyor.
Hani hep aklımdasın diyordun, nerdesin?
İnmez misin yanıma, yüksek yerdesin?
Sel olup yüreğine yeniden akmayacağım,
Yorgun gözlerle yollarına bakmayacağım.
Ruhunda sen hiç yalnız olmadın ki DİLRUBA.
Yürekte depreşen yangını, tatmadın ki DİLRUBA…

Çare aradık imkânsız olan aşkımıza,
Hep umutsuzluk çıktı kara bahtımıza,
Eksik taraflarımızı umutlarla doldurduk,
Aşkın gülünü yürekte yakarak soldurduk,
Uçurum kenarlarında tek başına gezemezsin,
Sensizliği benim kadar asla bilemezsin.
Kabuslarımın baş rol oyuncusu, nerdesin?
Sabahıma doğmayacak, o uzak seherdesin.
Sönmüş yüreğimi yeniden yakmayacağım,
Seni andıran gülü, yakama takmayacağım.
Gelirim deyip de gelmez misin DİLRUBA?
Ağrıttığın yüreği, bilmez misin DİLRUBA? ...