Dilriş Şiiri - Saliha Öcal

Hâmûş gönül,yorgun ve bitâb;
Cidâra dayalı beli,gözlerse âb;
Nâlân bedeni,sâhir aylardan beri;
Lezaizi maziyi yad ediyor kısık sesi,
Dildâr,çok severdi beni,teptik seneleri;
Gözetliyor kapıları belki döner geri,
Sisli yollarda üstü başı zemheri,
Mazi pek güzeldi, geçirdik günleri;
Dargındı sözlerin sahibinin gidişine,
Oysa müptelaydı bana,ben de kendisine;
Mutâbık değilmişsiniz aşıkların dergahına.
Perentişkar,tamâyül ettin fani sevgiye;
Pişmemişsin harikayı sevda ve bâki dilberle,
Ravzaya ekilirdiniz ısıtırdı şemsi sermed,
İçerdiniz nehri azimden abı hayat,
Felç edilmiş zâhir ve batın duygular,
Tahrif edilmiş içindeki tüm organlar,
Ruh yeiste,yürek mevat,cenaze tâbut;
Musalla da hisler,mezarın karnı aç;
Âtıl kalem,tükenmiş mürekkebi,varlığı ahdel;
Uzandı parlak bir el,takallüb etti hâlini;
Tekerrür ferdâ,Said ahseni suretle...

Edremit /Van.