Artık nefes alamıyordum. Yaşadığım dünya ve getirdiği gerçeklerin elle tutulur bir yanı olmadığını gördükçe; kendi içsel dünyamın içine sürüklenişimi izliyordum. Nasıl bir gerçeğe dönmeliydim yönümü ve kurtuluş hangi mevsimlerin yasını tutuyordu. Böylesine boğulmuşluk hissi, kendimi tanımadığım yabancı kelimelerle süslü yazdıklarımın içine yuvarlandıkça; kurgusal düşlerimin hiç adil olmayan gerçeğe dönüşlerini görüyordum.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta