Dili Sence Şiiri - Bayram Ali İçöz

Külfü alem bu candan ziyade payidar,
Sen gökyüzünü kalbe taşıyan,
Sen ki taşıyan gökyüzünü;
Sırtı nasır tutmuş kadın evren sana dar,
Aşk'a adını veren bu sensin,
Dar nehirler bir de şehir köşede, ıssız ve soğuk,
Sen gelip sarıl kadın, bir de bak;
Tam içine gözlerin sen ki aynasısın kalbin...

Zülfüyardan tutam sararsan cana bu taçtır,
Ben ki gökten düşen damlalar;
Ben ki düşen damla damla
Ellerinde dert yüküyle
Kendi için bir kitaptan alıntı ,
Yırtık bi sayfa,
Sen gelip sarıl kadın, bir de fısılda,
Tam aşkın ortasında, sen ki sebebi aşkın...

Bu can içinde var olan bi kan,
Bir tutam sen, bir tutam da ben, tabiatta bir çiçek,
Doğar yeşerir, sararmadan serip serpilir,
Kararmadan gün, başlamadan karanlık,
Biz ki anlam olduk bütün yazılanlara,
Bir şiir misali sarıp sarmaladık;

Ait olduğun yer sonsuz sokaklardan ibaret,
Ben köşede, yanında kaldırımların,
Kal olduğun yerde, düşme sakın kalk,
Misali oldun bütün çocukluğumun,
Misali koşan bi çocuğun huzuruna,
Ait olduğu bir yer işte huzurun, sen!
Düşmez tekririne bu yalnızlığın,
Ait olduğu yer işte huzurun, sen ve ben.