Dili hazan efkârı! Şiiri - Mustafa Cilasun

Şayet
Söyleye bilseydim
Sana derdimi şiir yazmak niyeydi

Anlata
Bilseydim meramımı
Yazıların halden sudur eden rengiyle

Sitem
Kime, nedamet
Ki artık kimin derdinde

Sevdanın
Açılan sis perdelerinde
Tahayyülün muazzam enginliğinde

Sevsen de
Bizarım velev ki
Sen hiç sevmesen de

Hicranım,
Benim kendi kendimle
Sen bir zerre miskali üzülme

Merakın
Esrarında büzülme,
Kendi melalinde hiç kederlenme

Derdim
Sadece kendimle
Sevmiyorsun ki sen şimdi ne çare

Bırakmışım
Melalimi dalgaların
Kuşatan efkâr salan serinliğine

Sensizliğin
Derinliğinde hicranım
Sızının kadrinde yapayalnızım

Sen
Ne bileceksin derdi
Ve hatta gamı kederi kal kendinle

Sen
Hiç nazar etme,
Kelamını her vakit nazarımdan esirge

Biliyorum
Artık gül-i nisalar,
Hissiz rıhtımımda dalgalar misali

Gelen
Vursun giden vursun
Gönül zaten yaralı ne çıkar sanki

Şimdi
Öyle viraneyim ki,
Martılar uçarak kanat çırpsa bana ne ki

Kokmayan
Bir gül bahçesinde,
Sessiz dolaşan dili hazanın efkârı gibi