Dilediğince Yaşa Şiiri - İmdat Gümüş

Tendeki kokun hayat bendeki adın canan
Cihanda bir tek benim senin uğruna yanan
Sende uykuya dalıp görülmedi uyanan

Duvağından görüp te eririm gözde yaşa
Bir asır değil bende dilediğince yaşa

Aklından şüphe eder yüzüne bir an bakan
Yoktu senden öncesi zülfüne güller takan
Mahallenin dilinde hep peşin satan cakan

Hasretinle kavurdun saldın gönlüm ataşa
Bir asır değil bende dilediğince yaşa

Diktiğim o fidanlar çoktan boyunu geçti
Gönlün gelmeyi değil uzaklaşmayı seçti
Mesafe hükümsüzdür sanma can senden geçti

Sen yüreğe her daim közler ekleyen maşa
Bir asır değil bende dilediğince yaşa

Bildim ki dünyada yâr umuda çıkan yoldun
İçime duman değil sigaramdan sen doldun
Zaman zaman kuş gibi bulutlarda kayboldun

Bende hiç bitmeyecek gözümde tek temaşa
Bir asır değil bende dilediğince yaşa

Türlü türlü giyinip salınarak yürürdün
Gönlümü acımadan ardın sıra sürürdün
İçimi bahar gibi hep umuda bürürdün

Kulak ver ey sevgili kendindeki savaşa
Bir asır değil bende dilediğince yaşa