DİLDEN ZEHİR DEĞİL SEVGİ AKMALI
Hoş kıvılcım güzel ışın yayarak...
Göz etrafa sevgi ile bakmalı.
Kötü söz demekten emen cayarak...
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
İçine ırmaklar, çaylar dolurken,
Ak ciğere temiz hava solurken,
Kalpten geçenlere sözcü olurken...
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
Gökteki çok parlak nova'n misali,
Ağrıyan yerleri ovan misali,
İçi balla dolu kovan misali...
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
Bu et parçasının kemiği yoktur,
Bazı söz çıkar ki ağlanmış oktur !
Hem iyi, hem kötü hüneri çoktur...
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
Hükmede bilirsem eğer dilime...
Sahibim demektir hoş bir ilime.
Hayatta yön veren odur ilime...
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
Hemen eyleyerek kötü yoldan çark...
Hoş konuşup olak huzurlara gark.
Olmalı akrepten, yılandan bir fark...
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
Hemi şifadır o hemde zehirdir !
O bazen idama bile tehirdir !
Kurutma gözünü o bir nehirdir...
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
Daima bir hakkı ayakta tutak.
İrademiz ile nefisi utak.
Lal etmiyor onu yutmuyor yutak.
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
Kötü kullanırsa bir insan dili...
Cumali bitmiştir onların pili.
Hoş kullanılırsa kul eder fili...
Dilden zehir değil sevgi akmalı.
Kayıt Tarihi : 8.6.2017 10:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!