Nursabah Yılmaz

ŞİİR

TAKİPÇİ

Dilber

Doğdum, doğurdum
Hayat benimle var oldu
Bana var olmadı
Mutluluk ararken yaşamdan
Acının her zerresini tattım
Haykırdım, ağladım
Sesim arşa çıktı
Gök ağladı
İnsanlık duymadı
Kadındım
En çok insandım
Suçum sevmekti
Suçum gülmekti
Suçum varlığımdı
Dünyaydım ben, hayat bendeydi
Yeşillikler bende, okyanus bende
Neşe bendeydi, yedi renk bende
Dünyaydım ben tükettiler beni
Boğazıma yapışan bir eldi
Ruhumu benden alan bir el idi
İçimde koca bir fırtına
Deprem, felaket
Dünyaydım ben sonum geldi
Ben bittim insanlık bitti

Nursabah Yılmaz
Kayıt Tarihi : 26.12.2021 21:29:00

Şiiri Değerlendir

Hikayesi:

Bu şiiri bu zamana kadar katledilen, psikolojik ve fiziki şiddet gören bütün kadınlarımızın adına adıyorum.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Esteban Günışığı

Aslında çok şey istemeyen, sadece ilgi göstererek, önemseyerek yüreğine dokunduğunda bir duygu yoğunluğu içerisinde dünyayı kucaklayıp avuçlarının içine alacak kadar duyarlı kadınları bir çırpıda anlatımınız güzeldi…
Elinden kalem eksik olmasın…

Devamını Göster
4

0
Cevap Yaz

Vasfi Okur

Ne kadar insanlık bitse de yine de dipte köşede bir şeyler kalmıştır, bu kadar karamsar olmayın. Kutlarım derin olarak işlemişsiniz.

Devamını Göster
5

0
Cevap Yaz
Nursabah Yılmaz
Düşünceleriniz için teşekkürler. Fakat Türkiye'deki durum ne yazık ki içler acısı. Kaç kadın eşinin tehdit etmesine rağmen güvenlik desteği istemesine rağmen katledildi. Çocuklarının gözleri önünde feryat eden, ölmek istemiyorum diye ağlayan kaç kadınımız.. Buna rağmen hala önüne geçilemiyorsa durum o kadar karamsar.

Vasfi Okur

Ne kadar insanlık bitse de yine de dipte köşede bir şeyler kalmıştır, bu kadar karamsar olmayın. Kutlarım derin olarak işlemişsiniz.

Devamını Göster
5

0
Cevap Yaz