Dılamın Şiiri - Evrim Evrensel

Bir dilbere içimi içimden döktüm,
Acep dinlermi ki bilmez dılamın.
Sevgisi içinde eğildim çöktüm,
Acep anlarmı ki olmaz dılamın.

Sevgisine kul olup,boynumu büktüm,
Sandım ki cennet-i alaya çıktım,
Arı namusu da kökünden söktüm,
Acep sinermi ki solmaz dılamın.

Baş koyup ağladım onun dizinde,
Dolaştırdı dağında,ova düzünde,
Bir kıvılcım çaktı akıp gözünde,
Acep yakarmı ki Gülmez dılamın.

Her dem yanımda, gitmez bu nesi,
Oldu bu gönlümün Şahı,perisi,
Sevdimi bir insan vız dır gerisi,
Acep aklarmı ki n'olmaz dılamın.

Solu nokta benli,ben'i ben olsam,
Akıp fırat gibi gönlüne dolsam,
O bülbül dalımda,ben gülü olsam,
Acep konarmı ki solmaz dılamın.

O bende ruh oldu,hemi dılamın,
Kutsi bir sedaya döndü kelamı,
Sevdası sevdamla verdi belamı,
Acep dönermi ki kalmaz dılamın.

Uyudum kolunda rüyaymış kurdum,
sokulup koynunda çırpınıp durdum,
Ar edebi namusu sel suya verdim,
Acep avlarmı ki salmaz dılamın.

Canımın içine koydum cananı,
Vız geldi dünyanın sarayı,hanı,
Sevdim o dilberi tenimde teni,
Acep bölermi ki çalmaz dılamın.