Dıl Qula mı ( Kürtçe Şiiri - Baki Ortak

Dıl qula mı…
Gava ez bêhna te dihnim,
dilê min wek serê çemê derdê
li dijî min dihewîne, diqeşîne,
her zarokek bîranînê
ji nav şevên çemçemokê derdên xwe dibêje.

Ez çû ser rêya te—
rêyek bê dawî, bê awaz,
li hemberî çavên te
şehîd dibim bi bêdengî.
Dil dixwaze bêje,
lê gotin di ser devê min qet naxweşe;
her tişt bi te dest pê dike,
bi te dide dawî.

Min dibêjim:
“Tu yê ku çû, lê şûna te li min maye.”
Li wê şûnê berf dikore, baran dikore,
spî dibin navên hevjînê,
lê navê te qet naspiye…
Ji dilê min nayê,
naçe, nerîne.

Sevda qewim e,
çawa tirkîna mehên zivirandin,
çawa girêdana şevên dirêj,
çawa nîvrokek bê hêvî,
çawa nerînên li dûr e…
Sevda jî ev e:
tu bêyî gotin, dil dibêje;
tu bêyî peyv, dengê te dibihîze min;
tu bêyî hevparêzî,
hêvî li min vedigere.

Tu dibêjî “Dıl qula mı,”
Ez dibêjim “Dıl qula te ye.”
Wek zarokek li nav têrikî
şeva pîroz dikore,
her tim navê te bi ronahî tê.

Kul Ortak dübeje:
Ez çû, ez hat, ez vegerî;
her gava ku derd li min deqise,
her gava ku şev li min dirêj bibe,
navê te wek rahmet diçe ser dilê min.

Dıl Qula Mı – Türkçesi

Yürek Sızım…
Senin kokunu her duyduğumda
yüreğim bir derenin başındaki acı gibi
içimde kıpırdanır, çatlar,
her çocuk anısı
gecenin çiseleyen karanlığında
kendi derdini fısıldar bana.

Senin yoluna düştüm—
sonu olmayan, sessiz bir yola.
Gözlerinin karşısında
susarak şehit olurum sanki.
Yürek konuşmak ister,
ama söz dudağıma hiç yakışmaz;
her şey sende başlar,
sende biter.

Ve derim ki:
“Nereye gidersen git,
yerin bende kaldı.”
O yerde kar yağar, yağmur iner,
sevenlerin isimleri beyaza keser,
ama senin adın
hiç solmaz,
hiç eksilmez.
Yüreğimden çıkmaz,
gitmez, kaybolmaz.

Aşk ağırdır;
dönen ayların hüzünlü gölgesi gibi,
uzayan gecelerin sessiz bağı gibi,
umutsuz bir öğle vaktinin çöküşü gibi,
uzaktan bakan gözlerin sızısı gibi…
Aşk işte böyledir:
Sen konuşmasan da yüreğim söyler;
sen susunca sesin gelir içime;
sen korumayınca bile
umut bana geri döner.

Sen “Dıl qula mı” dersin,
ben “Yüreğim senindir” derim.
Karanlığın içinde bir çocuk gibi
geceyi kutsar adın,
hep ışık olur içime.

Kul Ortak der ki:
Ben gittim, geldim, döndüm;
her acı içime çöktüğünde,
her gece bana uzadığında
senin adın, rahmet gibi
yüreğime yağar.

KUL ORTAK