Birlikteliğim,
bizi tek bir kumaş gibi gösteren
görünmez sandığım dikiş.
Yetmedi iğne ve ipliğinin
bizi bir tutma çabası...
İşte ordasın,
artık gözükmektesin.
Sağlam olsaydın eğer
bir parçası olurdun sen de kumaşın
ve kaybolurdun sonsuza kadar!
Ama şimdi yalnızsın
ve de işe yaramazsın
hayatının sonuna kadar
bir iplik olarak kalacaksın!!!
27 mayıs 2000
Şair DoktorKayıt Tarihi : 14.10.2000 15:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!