Dikenli Taç Şiiri - Haldun Şişman

Hani bendim ,
Yusuf'tan sonra aradığın insan?
Hani bendim,
Seni kuyudan çıkartan?
Hani bir Tanrı dikmişti bizi birbirimize?
Kendi ellerinle dikmiştin yırtık yelkenini*
Birlikte yelken açacaktık,
Yıldızların denize döküldüğü yere?
Unuttun mu?
Uzun bir nehrin kolları gibi sarıldığımız Vivaldi gecelerini?
Daha ne kadar sürecek bu aşk gizli gizli?
Nerede o samimiyet,
"Canım"lı, "Cicim"li sevgi sözcükleri?
Şimdi dilinde bile bir resmiyet ;
"siz"li "biz"li.
Ağlıyordun,
Anlatırken parasız yatılı günlerini.
Ne olur kendine iyi bak diyordun, kaldıramam ikinci bir yalnızlığı.
Ay şahit ...
Yakamoz şahit ...
Vivaldi şahit...
Bir oyun muydu her şey?
Anladım tabii...
Yeni kitabın hazırlığı.
Malzeme lazımdı değil mi?
Aşkımı malzeme,
Duygularımı meze yaptın imgelerine.
Demek bir oyundu ,
Ay ışığında söylenen şarkılar, sahil boyu belime sarılıp yürümeler?
Alkışlıyorum!
En güzel imgeleri sen kopardın şiirin ekmeğinden.
Aşkın, bir "Aşkence" oldu,
Ruhumu kırbaçlıyor "Kırbaç Düğümü",
Bir elinde "Gül Makası" ciğerlerimi doğrayan,
Canımı acıtıyor, başıma taktığın "Dikenli Taç"
Oldu mu meleğim,
gönlün oldu mu?
Takabildin mi
Tanrı'nın kırdığı kanatlarını?
Unutma ki şairim,
İnsan insana muhtaç,
İnsan sevgiye aç,
Çileli bir hayatın ödülü,
Demek ki bir "Dikenli Taç"
Söyle yalan mı?
Sen sus " Ay Konuşsun"
Haldun ŞİŞMAN
*Aydan Yalçın