Başta engelli çocuk sahibi olan cefakâr annem ile bir engelli kadın olarak iki kat fazla yaşam mücadelesi eden kaderdaşım Yücel Doğanşahin şahsında engelli engelsiz tüm annelerimize, kız kardeşlerimize, hayat arkadaşlarımıza, yoldaşlarımıza kısacası kadınlarımıza ithaf ediyorum.
Vurmuştur sırtına dünyayı, dünyanın tüm yükünü. Evde, yolda, sokakta, iş’de, bağda, bahçede, tarlada, yârinin koynunda, çocuklarının sevgi dolu tebessümlerinde.
Koca çınar Nazım Hikmet’in “Kadın” şiirinde dediği gibi
“Kimi der ki kadın
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta