Dibine Kadar Şiiri - Muhayyel Gizliay

Dibine kadar yaşamaktan her duyguyu,
Şiirler yön arar kendine, karıştırır konuyu.
Yüzleştirdim geçen yıllarımla bu günü.
Ayaklarım hala ezbere bilirmiş o yolu.
&
Çekindim, iki damla akıtmaya.
Gözlerim doldu şimdi iki katlı ranzada.
Korktum, güçsüz hissedilmekten.
Belki hala oralarda bir yerdesindir diye.
&
Titredi içim önünden geçerken,
Sahi ne uzun zaman olmuş?
Ben kendimi bile unutmuştum seninle,
Dört sene önce, orada ben mi gülmüştüm?
&
Bıraktın beni bana, umrunda mı halim?
Aklında mı hâla bana söylediğin sözlerin?
Istedigin gibi olamadım, üzgünüm.
Bu günde kavuşamadık, yarına Allah kerim.
&
Gülerek pozlara alışmış bu surat,
Oraya gelince gülemedi, olmadı.
Sen bunu neye yorarsan yor.
Bu kul sensiz çakmak çakmadı.
&
Bağışla, usul erkan bilmediği için.
Geleneksellmiş tavırlar ile hiçbir şeyken,
Kendisini hiçbir şeyden az gördüğü için.
Kadere kapılıp gitmediği için, bu garibi affet.
&
Bana zor bir gündü, sen sıradan bil.
Tökezleyen kediye üzülürüm, umursamaz bil.
Aşık olan sefadan çok cefaya sevdalıdır.
Her cefayı dağa vurduğum bir kazma bil.
&
Zan altında hayallerim, ömürlük tutsak.
Ne pişmanlık var, ne artık olmasak.
Bize rahat yatmak yasak.
Vaktini beklemeyi, erteleme bil.
&
Elimden gelenlerle geldim hep sana,
Gün olur, var olur yok; elim boş nasıl geleyim?
Hep atladım, doğru basamağı şimdi nasıl bileyim?
Bir kalemim var içimi döktüğüm, başka yok.
Bari ona sitem etme, bırakta seveyim.