Devrana Başkaldırı

DEVRANA BAŞKALDIRI

​Ey Felek, bil ki kırılışım senin elindedir,
Her dönen çarkın altında bir yiğidin gölgesi titrer.
Zamanın paslı dişleriyle öğüttüğün her nefeste,
Yatmış nice kahraman küle dönüp gitmiştir.
​Ey Devran, bu senin hükmünse ben o hükme başkaldırırım!
Çarkların dönüyorsa, dönsün; ben yine de yolumdan dönmem.
Zalim kadere, kötü talihe boyun eğmem,
Senin ezdiğin her ömürden bir kıvılcım alırım;
Ve bil ki nice isyan senin zulmünden doğmuştur.

​Ey Kader, eğrilmiş yolum hep senin bendindir (engelindir),
Sınamak senin eski tören, eski şenindir.
Ey Gece, bir aralasak o karanlık perdeni,
Saklı nice düşler sessizce gömülüp gitmiştir.
​Ey Devran, bil ki yıkıntım senin izindir,
Döndürmek senin kadim oyun, düzenindir.
Ey Rüzgâr, bir savursak şu küllenmiş bağrını,
Görürüz: Nice korlar zamanın pasına sinmiştir.

​Ey Zaman, bin yıllık suskunluğunla konuşursun,
Her devrinde bir ulusun acısı yankılanır.
Eğer o yarayı kazısak, bil ki karşımıza kimbilir neler çıkar,
Küllerinden kalkmayı bekleyen nice öfke yatar.
​Ey Zaman, seninle kavga etmeye geldim,
Silinen izleri geri çağırmaya...
Senin hükmünü tanımayan bir ses var içimde,
Ve bil ki nice yenilmişlik yeniden dirilir!

​Felek, nedir senden çektiğimiz bu zulüm?
Ya kırılsın çarkın, ya da dönsün bu devranın!

Fatih Mehmet Yiğit