Devran Polat Şiirleri - Şair Devran Polat

Açılmadan denize kokun tut,
Bu karam senindir.
Ben bu akşam lal,sen engin ol şafağa
Biz deli firuze,bırakma kara çalarım
Zamanı değil.

Zamanlardan ihtilal'dir,karası gözlerin
Aktığı yaşların övgüsü bilhassa kar tanesi
Kazandıklarım içerisinde en çok iz bırakan
Kaybettiklerimiz ne kadar değersiz,insanca

İçinde kaybolduğum satırlar,yaktıklarım

Bir kan sıçradı tuvale
İzi bıçaksırtı,paramparça tuval

Bu yangın tutkuya son kez eğildi
Bu güdü son kez boyadı kendini
Kan kadar yoğun,

Bu sabah kehanete eş olsun
Sokaklarımız virane,damlarımız göğe uzak
Bırak okunsun telaş yüzünden
Titresin ellerim,
Bir saklambaç son bulsun hudutlarımızda
Kavgalar ayrılsın köşelerine,

Bırak bahçelerin yok satsın
Yarınların benzemesin
Küf satan duvarlarına
Her notasında tesadüf çalan ayakların
Oyun bırakmasın artık başucuma
Bırak,görünsün veda yanıbaşımdan

Sonunu kendi yazmış bir yazarın savurmaktan kaygı duymadığı tebessümleriyim,
Melankolia üzerime oturmuş hapsolmuş kaygıların yanına serilmekten endişe duymuyor.
Kaçtığım ne varsa bir bar taburesinde yakaladı beni,
Yok mu cesaret madalyalarım
En fiyakalısından,
Yaşarken bu kadar hissedemiyorum kokusunu burnumda.

Ne kalır zamansız intihar solosundan
Hayat güzel der mesanesi okunmamış kimseler,
Hayat zorlar geçmişi

İlgi görme bağımlılığım ve aksattığım ilaçlar
Ne zor dönmek düne ve kalmak arasında yaprakların

Tutuklu kalırım biraz,
Günün ilk ışığı yüzüme vuruyor
Bense yarım kalan aklımı
kıçı kırık ezberimle,
şiir yoklarken yoruyorum
yolumu kısa görüyorum bey amca

Akşamı tamamlıyorum,
Tutuyorum bacaklarının arasından
Bırakıyorum duymak istediğim kelimeleri dudaklarına
Bana kulak vermesi muhtemel duyuların ortasında yanıyorum.
Çocuklarım gözlerimin önünde
Tanrıyı temsil ediyor gözbebeklerime,

Bugün solun faslı
Karalarsa elim yangınları
Zafer çığlığı düğümlere koşar mı ?
Doruğunda kalmak zor
Bu zul batışında özlemler asmak
Demini tutmak burun uçlarında