Devran Eder Şiiri - Urfalı Mehmed Şevket

Çarh-ı dûn her dem muradım aksine devran eder
Zulmu efzun eyleyip çeşmim benim giryan eder

Görmedim asla vefâ bu dehrde yoktur sebât
Her kesin bir nev’ ile bağrın ezer pür-hûn eder

Dostluk kalmadı her giz âlem içre kimsede
Her kiminle dostluk etsen âhiri tuğyan eder

Dost odur yavm-i siklette sorar ol dostunu
Yoksa gayrı vaktde her kes sana ihsan eder

Bunca dostluk etmiş iken şimdi unuttu bizi
Sâdıkana dost olan etmez bunu nâdan eder

Terk etmez ger kıyamet kopsa hâlis dost olan
Bir belâ erse sana derdin bilip derman eder

Bu meşakkatdan halâs eyler beni lûtf eyleyip
Hazret-i Mevla Kerimdir müşkilin âsân eder

Bir zamana biz eriştik ki sadakat kalmamış
Dost dosta buğz-eder-sanki anı düşman eder

Şevketâ murg-ı dilimbu çarhtan nâlandedir
Ârifi giryan eder ben cahili handan eder.