Devran Şiiri - Arif Atılgan

Hakkı arar kör gözlerle
Akıl sürer boş sözlerle
Yol yitirilmiş itlerle
Devran gafletin devranı

Yalancının sözü geçer
Hakikate zincir biçer
Edep ölmüş haya göçer
Devran zilletin devranı

Sözler eser, özler yalan
Beyler olmuş falan filan
Eğri yerde doğru kalan
Devran çürüme devranı

İlim satar, cahil alır
Hakikate perde gelir
Bilgisizler fetva verir
Devran cehalet devranı

Tilki kürk giyer, kurtlar aç
Merte hızar, hırsıza taç
Mazlum inler, zulümden kaç
Devran zalimin devranı

Alnı kara bey paşalar
Hep menfaate koşarlar
Makam görünce şaşarlar
Devran arsızın devranı

Dürüst olan hor görülür
Doğru söyleyen sürülür
Hak arayan öldürülür
Devran ihanet devranı

Devlet malı deniz oldu
Doğruların sesi soldu
Yetim hakkı hep yok oldu
Devran hırsızın devranı

Yiğitlere yol kapanır
Şerefsizler baş yapılır
Mazlumların ahı kalır
Devran isyanın devranı

Arif susar cahil coşar
Tilki güler kurtlar şaşar
Mazlum ölür zalim yaşar
Devran çakalın devranı