DEVE Mİ? KUŞ mu? Şiiri - Mustafa Yaralı

Akıllar sel gibi, fikirde kıtlık,
Kimi dolu diyor, kimi boş diyor.
Kavramlar karışık, eylemde zıtlık,
Kimi abes diyor, kimi hoş diyor.

Eteğini tutsak, bir veli kulun,
Müdavimi olsak, bu kutlu yolun,
Ardına takılsak, paranı pulun,
Kimi gitme diyor, kimi koş diyor.

Dil cambazı, gerek duymaz eleğe,
Nemrut olan, mağlup olur sineğe,
Fakat aşkla dolu, dertli sineye,
Kimi ateş diyor, kimi taş diyor.

Karışıp gidince, bakmak ve görmek,
İşe yaramıyor, düz cümle örmek,
Bin çeşit olunca, bir olan örnek,
Kimi ayak diyor, kimi baş diyor.

Gıybetten korunup, bundan kaçılsa,
Dedikodu çıkar, sözler saçılsa,
Kazara birinden, bahis açılsa,
Kimi kuru diyor, kimi yaş diyor.

Kalp gözüyle bakıp, candan duyana,
Hakikati bilip, Hakka uyana,
Yargısız infazla, dönüp bu yana,
Kimi oha diyor, kimi çüş diyor.

Milli ve manevi, gayretler gütsen,
Uyarı zamanı, vaktinde ötsen,
Felaketi sezip, haberdar etsen,
Kimi hayal diyor, kimi düş diyor.

Her kafadan, türlü sesler çıkınca,
Biri yapıp, biri bozup, yıkınca.
Her buruna, ayrı koku kokunca,
Kimi nefis diyor, kimi pis diyor.

Benlik avlusuna, duvar olana,
Taklitçiyi, taklit edip durana,
Sürünürken, sırtımızdan vurana,
Kimi günah diyor, kimi iş diyor.

Halden anlamayana, edince minnet,
Akıl firar edip, başlıyor cinnet,
Bir yanım cehennem, bir yanım cennet,
Kimi yandın diyor, kimi piş diyor.

Kolumu kırarak, kanat takıp ta,
Ardımdan gülerek, ağıt yakıp ta,
Yaralı halime, şaşı bakıp ta,
Kimi deve diyor, kimi kuş diyor.

24.01.2000……….Mustafa YARALI