elbiselerini değiştirip yazıyorsun
ama siman hep aynı
kalemin hep aynı
saçlarıma bir türlü takamadım düşler
şarkıda dendiği gibi
rüzagarlara da yürüyemiyorum
boş sayfalar
önümde duran ve karalanmayı bekleyen
işte hayatımızda öyle
göremiyorum her yer zifiri karanlık
bahçemdeki ağaç
hafif esen rüzgarla hışırdar
belki bir günlerden gece
yahut gecede güneşi gören gibiyim
bugün de kuruttum,
yine bir gün başlıyor
karanlıklar ardından
herkes kendi dünyasına çekilip
sözcükler tükenip
yerine karanlığa bırakınca
ay biraz ürkek
Takvim koşuşturması yaşamda
Hayat ağacını salladıkça
Zamanın ateşi
Her nefeste umut umut diye çırpınan
Ruhumun yumuşak uykusu
Düşer maviliklerden bir gün
Dokunurum cemre cemre
Mutsuzum bugün
Her gün bulutlarda dolaşmaz ki insan!
Söz verdim kendime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!