Desem Ki Şiiri - Nuriye Akyol

Desem ki tarif et hayat yolunu
Biri yokuş diyor, biri düz diyor.
Memnun etmek zordur insanoğlunu
Biri fazla diyor, biri az diyor.

Herkesin, her şeye farklı bakışı
Farklıdır iğneye iplik takışı
Dedim, gölde yüzen hangi su kuşu
Biri ördek diyor, biri kaz diyor.

Nasreddin Hoca'ya nispeten âşık
Geceye kalburla taşıyor ışık
Âşıklar mâşukla dargın barışık
Biri vefa diyor, biri naz diyor.

Hepsinin üstünde var aynı çatı
Gelmez bir araya doğuyla batı
Her nefesin ardı kapalı kutu
Biri hüzün diyor, biri haz diyor.

Verilen nimete bin afra tafra
Titriyor önüne kurulan sofra
Çürütür özleri içteki safra
Biri kara diyor, biri boz diyor.

Değişmiyor evvel âhir fikirler
Daim savaş eder hayırla şerler
Her sadr'ın içinde farklı zikirler
Biri doksan diyor, biri yüz diyor.

Az gittim, uz gittim tükendi yollar
Derya kenarında bekleşir kullar
Sırası geleni götürür sallar
Biri yavaş diyor, biri tez diyor.

Hayat bir uykudur, uyanış ölüm
İnsanlık kendine yapıyor zulüm
Perde kapanıyor işte son bölüm
Biri huzur diyor, biri köz diyor.

Nûrfânî'm gidelim, gel bu diyardan
Bir vefa görmedik, dost ile yâr'dan
Kim mesûl kapağı açılan sırdan
Biri kulak diyor, biri göz diyor.

Nuriye Akyol.
26/6/2025