Derya Güven Şiirleri - Şair Derya Güven

Sevgisizlik ne koyar insana bilir misin sen?
Sevdiğinin başkasını sevdiğini bilsen de
O acıyla ayakta durmayı
Uykusuz geceleri saymayı
Kimliksiz bedenlerde dolaşmayı
Sensizliği yılgın bir güzde yaşamayı

güz bazen insanı da alır götürür başka diyarlara
yapraklarını savurur soğuk kaldırımda
dalları kuru,fakat hala ümitli
ayrılık zamanıdır güz her akşam vakti

her devasında bahar gelsin diye beklenir

Şimdi sen nerdesin?
Kim bilir,kimlesin hangi durakta
Ellerini tutuyor musun yeni sevdiğinin
Denize bakıyor musunuz birlikte?
Yada geceleri yıldızları izliyor musunuz?
Şiirler yazıyor musunuz mehtapta

Unutmadım anne ben hiç bir şeyi
Çektiğin çileleri,
Döktüğün yaşları,
Unutmadım annem ben hiç bir şeyi

Unutmadım

Seni görmek için sizin sokağa inerdim
Sen nerdeysen hemen arkanda biterdim
Bir tek kelime söyleyecek olsan
Bütün dikkatinle seni dinlerdim

Bakışlarını hep benden kaçırır dururdun

istanbul'u izliyorum
o'na sımsıkı sarılıp
sıcak kucağına sığınıyorum

martılar sevişiyor gökyüzüyle
gemiler dans ediyor denizinde

Sarhoş olmak istiyorum bu gece
Kadehler kırılıncaya kadar içmek
Sevdanı elaleme haykırmak
Duvarlara yazdıktan sonra,polislerden kaçmak

Koşmak istiyorum bu gece

ELİNDE BİR SELPAK MENDİL

Elinde bir selpak mendil
Yorgun güzün eşiğinde
Sarı yapraklar üzerinde
Yıkılmış küçük bir çocuk

Ayşe yavrusunu arıyordu
Soğuk limanın sessiz kumsalında
Neredeydi Onun Fatma’sı
Gözü gibi baktığı kızı neredeydi
Neredeydi Ayşe’nin Fatma’sı
Dalgalar kumsala vururken

Belki bir gün gelirsin
Baharda bıraktığın sokakların
Güze dönüştüğünü görürsün


Belki bir gün yağmurun sesini dinlersin