Derya Şiiri - Müyesser Doğan

SİYAH'IN BEYAZ TONUDUR KEFENLER
DERYA

Ben bu dünyayı sevemedim derya....
Baharları kuyruklu yalan,
Her renk soluyor birgün.
Dökülüyor yaprak, ölüyor çiçek,
Kuruyor toprak ve yağmur.
Sabah geceye soyunuyor,
Karalıyor gece sabahı sarıp
Kayıp giden yıldızları tutumuyorsam,
Neden ellerim var ? ,
Bir kum saatinin içinde
bı zerre misali gibiyim
Şayet Zamanı durdurabilseydim derya
Aylardan Kasım olsun isterdim,
Vakitlerden ikindi...
Ben bu dünya'yı sevemedim derya,
Her sevgi kayıp gitti avuçlarım dan.
Cennet gölgelerimi yitirdim sandım..
Doya doya
özleyemedim çocukluğumu bile...
Kanayan dizlerim,
derme çatma oyuncaklar,
Sıranın bana hiç gelmediği salıncaklar...
İlk aşkımın adını gizledim mesela,
Sevmekten bile utandım,
Aşkın günah sayıldığı zamanlarda
Dualarım İbadet duraklarım oldu...
Kuytularda
ayetlerden hirâlar yaptım ruhuma
İzledim musalla da büyükaannemi ,
Teneşirden daha soğuk ellerini öpe öpe...
Siyah'ın beyaz tonudur kefenler derya,
bil isterim
Hasretim ama neye,
O bile muammâ,
Oysa Her kalp de beni aradım ,
Bulduğum yer de kaybettim beni
Mezar kazılır mı umutlara,
Celladı mahkum olur mu derya
sanmam,
Vicdansız kalpler tanıdım birçok
Kendi hayat çarkı için,
Gönül yakan,gönül yıkan.
Bana ölümü tarif et deme derya
Yaşamadıysan kaderinde gurbet
Göç etmediysen bı ömürden ötekine,
Özlemediysen görmediğin bı çift gözü.
Duymadıysan susmuş şiirler...
Velhâsıl...
Ben bu dünyayı sevemedim derya...
Ölüme teslimiyetin
zamanı gelmiş olmalı ...