Bir derviş bir gün bir yerden bir yere giderken, bakmış ki bir garip çoban yamaçtan tırmanıyor, oradan aşağılara yuvarlanıyor. Kan revan içindedir.
Derviş çobanın uğrar yanına selam verir ve yuvarlanma sebebini sorar
«Ne yapıyorsun?»
«Çoban yaratanına karşı vazifesini ifa ettiğini söyler.»
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta