Dert Etme İyiyim Ben Şiiri - Cuma Yüksel

‘’Hakkını helal ediyor musun’’ diye bir soru sordu gitmesine çok az kalmış bir zamanda. ‘’Ne hakkım var ki sende’’ sorusuyla yanıtladım onu bende aceleyle.. Ardından ‘’hemen cevap ver lütfen’’ dedi.. O zaman bende ‘’tamam ediyorum dedim.’’ ve akabinde ben helal ettim deyince sen buna inanacak mısın asıl soru bu söyledim. Doğruyu söyleyeceğine inanıyorum dedi..

Sonra anlamadığım halde gözlerimde birkaç damla yaş birikti. Bu kez ben sordum kendime ne hakkım vardı ki onda.. Benim bu dünyada bir tek sevme hakkım vardı, bende bu hakkı sonuna kadar onu severek kullandım. Ya da harcadım aynı şey.. olmayacaktı böyle kafamda deli sorular birikti. Balkona çıktım, bir sigara yaktım. düşündüm hakkım neydi?

Hakkım..
Dile kolay 4 yıl onu sevmiştim, bu tamı tamına 1461 gün eder. Ne zaman el ele yürüyen bir çift görsem istemesem de aklıma gelirdi. İnsanları bırakın, birbiriyle didişen bir çift kedi görsem yine aklıma gelirdi. Birlikte çok zaman geçirdik, ayrıca birbirimizle geçirmemiz gereken bir çok zamanı da ayrı yerlerde fena halde tükettik. Başka hiç kimseye benzemeyen bir kokusu vardı, herkesten ürküp kaçan ceylan bir yalnızlığı vardı. Sanki benle tamamlansın diye, böylesine eksik kalmıştı bu zamana dek. Ben onu sevdikten sonra içimde onulmaz çatışmalar yaşamaya başlamıştım.. Arka arkaya içilen sigaralar, çaylar, ait olmadığım mekanlarda takılmalar.. Ve arkası kesilmeyen pişmanlıklar.. Sonra hayata yeniden adapte olma çabası, gerçek benliğine dönme telaşı.. Ardından hiç olmadık bir zamanda, hiç olmadık şekilde fotoğraflarıyla karşılaşmalar.. bazen ne yaparsan yap olmuyordu gerçekten bunu öğrenmiştim onu severek. yalnızlıkla ilgili evvel Allah hiçbir sıkıntım ya da takıntım yoktu. Ben onu seviyordum sadece. Yorulduğumda yüzünü görseydim, vücudumu yenilenmiş gibi hissederdim. Ama biz hep ayrı yollara yürümek zorundaymışız. Nasıl da kanıyordu içim onla ayrı yollara yürürken anlatamam. sırtından bıçaklanmak duygusu gibi bir şey.. Canın yanıyor. ama hiçbir şeyi değiştiremiyorsun.. Onla ilgili o kadar hayal kurdum ki bir ara şizofren miyim acaba ben diye düşünmeye bile başladım. olmadı. Ne yaptıysam unutamadım. Bu benim kaderim dedim herhalde, ya da bu dünyadaki en büyük imtihanım.. Sustum sonra. yazmaya başladım onu. Söz uçar, yazı kalır cümlesini bile ikimiz için söylenmiş bir cümle olarak düşünmeye başladım.. Hep kalsın bende istedim, elimi her uzattığımda çekip alayım yanıma istedim. Çok şeyi erteledim onun yüzünden. En büyük amaçlarımı bile sonra yaparım bir şekilde nasılsa diyerek savsakladım. Ama onun gibisini bir daha bulamam dedim. O kaçtıkça ben kovaladım. kovalarken ben onu, yüzüme kezzap atar gibi cümleler fırlattı. Aldırmadım hepsini aldım içtim. Bir insan başka bir insanı en mükemmel şekilde nasıl severse öyle sevdim. Şuraya gel dese ‘’neden’’ diye soracak kadar zaman kaybına tahammülüm olmayacak şekilde çok sevdim. Başkaları da sevmişti onu. O da başkalarını sevmişti zamanında belki. Anlatmazdı bana onları. ama ben anlardım. Ben en çok beni neden sevmediğini merak ediyordum. Ama cevap vermiyordu. O cevap vermedikçe ben daha çok seviyordum. O benim dağınıklığımdı, en düzenli halimdi, saçımı kısa kestirmeme sebepti.. Başkaları da onu sevmişti. başkaları da onun için türlü şeyler yapmıştı. Ama benleyken senden önceki her şey yalanmış der gibi gülümsüyordu.. Bir kere ben bu kadar sevilmeyi hak etmiyorum dedi bana. Ben de ona ama ben bu kadar sevmeyi hak ediyorum dedim.. anlamadı.. Bir saniyede neler değişir diye kendimi çok kandırdım. Artık değişse de değişmese de fark etmez. Ama bilmiyorum belki de o gece ben de ona sormalıydım:

''Seni bu kadar art niyetsiz, bu kadar saf ve çocuksu sevdiğim için, daha da önemlisi seni hayatında karşılaşacağın tüm sevgiler karşısında benim sana olan sevgimle kıyaslama yapmak zorunda bırakacak kadar çok sevdiğim için sen bana hakkını helal ediyor musun? ''

Soramadım..
Sonrası mide bulantısı, baş ağrısı.
Biraz da kalp ağrısı...