Dersimlikiz Ağitli Türkü Şiiri - Cigdem ...

Munzur dağlarının eteklerinde, sisin toprağa karıştığı bir sabah doğdu Dersimlikız. Gamzeli bir gül gibiydi, sesi turna gibi ince, bakışı dağ gibi sertti. Çocukken Munzur suyuna düşürdüğü ilk dilek, yüreğinin hep bu toprakla atmasıydı. Annesi ona ninniler söylerdi; hepsi birer ağıt, hepsi birer dua gibi. Zaman geçti, köyler boşaltıldı, yollar mayınlandı, diller susturuldu. Ama o susmadı. Yosun tutmuş kayalara oturur, “Ben Dersimliyim, sesim dağlar kadar eski” derdi. Her sabah Munzur’a selam çakmayı, her gece yıldızlara niyaz etmeyi bırakmadı. Bir gün, dağlara doğru yürüdü. Elinde ne bir bavul ne de bir harita vardı. Yalnızca hafızasında, atalarının sesi… Munzur’a vardığında, suya diz çöküp ellerini dualarla yıkadı. Gözlerinden akan yaş, suya değil; toprağın kalbine aktı. O günden sonra köyde şöyle anlatılır: “Her kim ki Munzur kıyısında bir kadın sesi duyar, bilsin ki o Dersimlikız’dır. Bir yanık türküyle hem ağıt yakar, hem dağlara nefes verir.” Ve o türkü yıllar sonra dillerde dolanmaya başladı: “Ah Dersimlikız, dağlara sor seni…” Bu türkü; bir halkın belleği, bir kadının direnişi ve toprağa adanmış bir yüreğin yankısıdır. Dersimlikız, sadece bir isim değil, bir kimliktir, bir duruştur, bir ağıttır.