7 yaşında hayatın tüm zorluklarını üstlenen, kardeşleri için savaşan, okumaktan başka bir çaresi olmadığını anlayan küçük bir kız.
15 yaşında olmasına rağmen içindeki 7 yaşında olan kız çocuğuyla beraber hayata tutunmaya çalışan öylesine biri.
Bir duvarın ardında büyüdüm ben,
İsmimi söyleyen olmadı, ne annem ne de sen.
Oyuncağım suskundu, saçlarım karışıktı,
Ve dünya, beni görmemeyi seçti, ta en derinden.
"Bir Bahardı, Geçti"
Bir gülüşle geldin, mayıs giydi tenimi,
Kalbim bilmezdi henüz, nedir sevda denemi.
Gözlerim sende durdu, içimden geçti zaman,
Türkiye güzeldir,
Dağları umut gibi yükselir,
Irmakları ana gibi sabırla süzülür,
Askeriyle, halkıyla bir yürek olur,
Milletçe tek bir kalpte dövülür.
Yaz çoktan gelmişti. Güneş pencereme vuruyor, insanlar sokağa ince kıyafetlerle çıkıyordu. Her şey sıcaktı, canlıydı, olması gerektiği gibiydi. Ama ben hâlâ üşüyordum. İçimde bir yer, inadına soğuk kalıyordu. Sanki mevsim değil de bir hatıra yaşıyordu içimde.
Çünkü ben bir bakışla başlayan bir kışın içindeydim. O kış ne karla başladı ne de fırtınayla… Sessizdi. Sakindi. Ama yakıcıydı.
O yanındayken kar taneleri gibi düşüyordu duygular. Saçlarıma değmeyen ama kalbime dokunan şeyler vardı. Üşüyordum ama huzurluydum. Onun yanındayken düşmek bile güzeldi. Sakarlıklarımda bile gülümsemeler gizliydi. Ve ben, düşerken hep onun beni tutacağını sanıyordum.
Ama karlar bir gün eridi.
Gözlerin ufukta kaybolan bir sis,
Yaklaştıkça uzak, sanki hep bir hapis.
Ellerin bir serap dokundukça solar,
Her dokunuşumda kalbimi yaralar.
Sesin bir yankı, düşlerimde mahkum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!