Derin Şiiri - Hüznü Şuara

Üşüyorum derin bir yalnızlıkta
Soğuk insanlar, odalar, duvarlar
Bomboş bir karanlık kaplıyor ruhumu
Kaldırmaz kalbim, eğik başıyla bekliyor ölümü
Her geçen gün daha çok yanıyor canım
Su doluyor ciğerlerim ve durmuyor gözlerimin yaşı
Daldıkça dalıyorum, kayboluyorum derin okyanusta
Oysa korkarım ucu bucağı olmayan düşüncelerden ama
Çaresiz kalınca karşı koyamıyor insan
Ben artık bilmiyorum ne hissedeceğimi
Bakamadığım uçurum içine çekiyor beni
Kara bir bunaltı çöküyor içime
Aydınlığa çıkmıyor, önümü göremiyorum artık...