Dere Şiiri - Mehmet Ersoy

Tek başına
Denize ulaşmak isteyen
Bir dereydin,
Hiçbir ırmağın kolu olmadan.
Kaynağında belli değil,
Sen sendin, derecik.

Dallarından dökülen kar ile
Beslerdi söğütler seni
Tıpkı senin sularınla
Onları beslediğin gibi.

Yemyeşil yosunlar belirdi önce,
Sonra yılanlar, çıyanlar
Yatağını değiştirdiler senin;
Bağlarını, bahçelerini sulamak için
Bentler kurdular, senin boyuna bakmadan.

Ama inatçıydın,
Aştın hepsini;
Tarlaları doyurdun, bahçeleri suladın
Bentleri yıktın,
Kuruyan ırmaklara nispet yaparak
Kurumadın yatağında.

Bazen kabarsan da
Hep dere kaldın,
Irmak olmadı adın.

Sonra ben rastladım
Pırıl pırıl sularına,
Eğilip yudum yudum tattım senden;
Bir an önce denize ulaşman için,
Coşman için,
Ağladım üstüne üstüne,
Ellerimle parçaladım engelleri,
Yılan, çıyan oldum sularında,
Denizlere varman için.

Ve şimdi seninle
Toplayıp çakılı kumu,
Yol alırız
Denizlere doğru.

Şubat 1990