yalnızlığın en zengini1957
kenarında oturuyorum
akıp giden derenin
bir ormandan çıkıp geliyor
berrak delimi deli
bana ormanı anlat diyorum
ağaçları yaprakları kuşları
çiçekleri nasıl rengarenk
arıları böcekleri tırtılı
duymazdan geliyor belli beni
bir şırıltıdır akıyor yatagında
bassam üstüne ancak
boyu diz kapağımda
güneşten almış rengini
ışıldaklar çakıyor gözlerime
o dinlemiyor ama anlatıyorum
içimdekileri döküyorum
alıp gidiyor sessiz ve hızlı
belli oda sevdalı deryasına
sırasımı şimdi benle laflamanın
bekliyor onu dalgaları kucak açmış
sen orda otur bakalım adam
o küçücük dere bile dağlar tepeleri
geçip düzlükte sevdasına ulaşmış
Kayıt Tarihi : 13.3.2009 23:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!