Sağa dön sola dön. Uyku zaten yoktu.
Enkazların altında kalan insanlar ve en çok da çocuklar o minicik yavrular.
İçim çok fazla acımaya başladı artık.
Filmdi o beyaz perdelerde anımsamalarımda kalan süper adamlar. Öyle bir güç. Saniyeler içinde beton ve demir yığınlarını kaldırmak.
O çocukları o karanlıklardan o soğuk ve ıslak zeminlerden duvarlardan kurtarmak. Hayal işte. Gözlerimle ışınlar saçarak onların yaralarını bir an da iyileştirmek. Korkuyu o minik yüreklerinden silip süpürmek...
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta