Deprem Yeter Yıktığın Şiiri - İbrahim Cuma

Ey! Maraş koynuna yılan mı girdi
Kıvrım kıvrım kıvrandırdın illeri
Evladı ananın koynunda vurdu
Yetimlerin ne olacak halleri

Göğe Nurdağı’ndan çığlıklar çıkar
Gece korkup soğuk terini döker
Dağlar gördüğüne ağıtlar yakar
Parçaladı bağrındaki yolları

İslahiye, Fevzipaşa, Kozdere
Açtı yüreklere derinden yara...
Var mıdır söyleyin bu derde çare!
Kimin kanatları kırık kolları?

Deprem yeter, deprem yeter yıktığın!
Kanatlarım kollarımı döktüğün...
Liğme liğme ciğerimi söktüğün!
Görenlerin tutulmaz mı dilleri...

Kara Maraş Kara Maraş karasın
Yüreklerde ağulu bir yarasın
Sen de benim gibi hesap sorasın
Ateşimin savruluyor külleri