Deprem sabaha karşı Şiiri - Mümin Çelebi

Saatler sabaha karşı sıfır dört on yedi
Sarsıldı bütün yer küre gök yüzü inledi
Bir gece koptu kiyamet yürekler titredi
Deprem şiddetli ölçeği yedi nokta yedi

Salladı her yeri yaktı geçti bütün bölgeyi
Çok büyük bir felaket kapladi bu yöreyi
Taş üstüne taş kalmadı yıktı tüm çevreyi
Beklemez süreci tanımaz  hiç bir evreyi

Yüksek bir uğultuyla duyuldu öce sesi
Mahşer kıyamet olur altı şubat gecesi
Başlar amansız bir can pazarı yok süresi 
Yerle yeksan oldu on il ilçe ve mahalesi

Sabah dört onyedide durdu saat kulesi
Yetişemedi ekipler mahsur kaldı hepsi
Ulaşamaz enkaza ne vinç nede kepçesi
Zor durumdayiz yok bunun başka çaresi

Bugün kurulan hayeller yarına kapandı
bir anda yok oldu tüm  geleceği yıkıldı
Yaşama dair bir umud çabası kalmadi
Canları beton altında çoğu sağ cıkmadı

Halk aç susuz sokakta çaresiz kalacak
Felaket büyük zaman bu yarayı saracak
Gece ayaz insanlar ya dondu ya donacak
Kimse bilmez bu işin sonucu ne olacak

Nice hayatlar bitti söndü tüten ocaklar
Kimse varmı diye aranır bütün enkazlar
Görülmez kimse üzerini örtmüş molazlar
Sesim duyan varmı diye bağırır insanlar

Görülen rüyalar şimdi enkazlarda sakli
Bu bir ölüm kalım çabası hayaller farklı
Feryad eder halk yerden göğe kadar haklı
Unutulmaz iki deprem yıkım geniş çaplı

Yıl bin dokuzyůz yirmi üç ay şubatın altısı
Gunlerden çarşamba saat gecenin yarısı
Ap ansız başlar yıkan bir deprem fırtınası
Yer oynar yerinden şaşar doğanın rotası

Mümin çelebi