Deprem çocukları Şiiri - Ahmet Ekici

Bu Allahın işidir isyan etmek neyime
Yalvarır gibi bakar bu deprem çocukları
Her şeyini kaybetmiş hasret kalmış evine
Her yanı acı kokar bu deprem çocukları

Belki biraz küçükler bir eğlence sanıyor
Kalbinin bir köşesi cayır cayır yanıyor
Anne baba kardeşi kar altında donuyor
Bir ömür hasret çeker bu deprem çocukları

Nerde kaldı dağlarda davarını güdenler
Bir lokma ekmeğine bin şükür’ü edenler
Dünyayı unutuyor yardım diye gidenler
Yüreğimizi yakar bu deprem çocukları

Yapılsa da yardımlar ekmek ile parayla
Yanına gelen giden hepsi belli sırayla
Artık onun dostluğu kader denen karayla
Beyninde şimşek çakar bu deprem çocukları

Rüyaları umutsuz her gece kâbus görür
Soğuk karlar altında beden içerden erir
Kul yardımı geçici Allah’ım sabır verir
Kendi sevgisin eker bu deprem çocukları

Şehirlisi köylüsü hepsi aynı biçimde
Bu acı felaketin yarası var içinde
Yıkamakla çıkar mı o toz toprak saçında
Feryadı göğe çıkar bu deprem çocukları

Öğretmeni velisi daha dün iç içeydi
Allah’ım yardım eyle bu acı tufan neydi
Anlaşıldı çocuklar kaderiniz böyleydi
Hayattan çabuk bıkar bu deprem çocukları

Baş okşayan ellerin farkına vardığında
Annesinin yerinde başkasın gördüğünde
Bu Ahmet ağlayarak halini sorduğunda
Kan yüreğine akar bu deprem çoc