Deprem Şiiri - Alican Yılmaz

Deprem
Sarsıntıyı içinde hissetti.
Akşamdan kalma kalabalıkların içine karıştı.
İlk ışıklarda gördü sandı,
kırmızı yandı.

Döndü, yürüdüğü sokaktan geçti.
Yavaş yürüdüğünü sanıp koşmaya başladı.
Sokak satıcısının elindekileri düşürdü,
sinirli adam arkasından küfretti.
Döndü, küfrü cebine koydu.

Fötr şapkalı demokrat kadın gülümsedi.
Şapkası kadar geniş olduğunu düşündü.
Tabi! Bu sokakların…

Son lokmasını düşürdü martı.
“Uç be hayvan,” dedi içinden,
kanadın mı kırık…

Bir balıkçının oltasına takıldı köprüden geçerken.
Çırpındı, çırpındı,
Bir demet çiçek ezmiş gibi hissetti.

Merdivenden inerken yedi kat saydı.
Beyaz bir huzme…

Ne kalabalık,
bir o yok sanki...